Even iets heel anders, ik kreeg in mijn facebook een herinnering van 4 jaar geleden dat was de rechter foto van hierboven met het “ik vind je lief” berichtje.

Nogal een verschil zoals je ziet, de meeste weten niet dat ik er zo uitzag en alle bekende van mij zijn het vergeten dat ik er altijd zo heb uitgezien, eerst een meisje toen een vrouw met maat 54/56. Er zijn een aantal dingen wat er door me heen gaat en wat ik met jullie wil delen. Het leven zit vol met tegenstrijdigheden zo ook mijn gewichtsverlies en overgewicht.

Ben al mijn hele leven te zwaar geweest en heb de nodige struggles gehad in het leven wat altijd draaide om mijn overgewicht. De grootste zijn toch wel alle vooroordelen die mensen hebben van je, hoe harder iemand iets riep hoe meer ik wilde bewijzen dat het niet zo is.

Ik ben misschien wel te zwaar maar van binnen ben ik net als ieder ander, en zie het dan ook als discriminatie! Hoor en zie zoveel mensen die dan over een andermans gezondheid begint, ik denk dan! je kent mij of haar of hem helemaal niet, wat maak jij je druk om iemand zijn gezondheid en wat weet je daar überhaupt van af???? (misschien een rare gedachte, maar je kan ook gezond zijn met overgewicht) Prima er zijn bepaalde risico’s aan overgewicht, maar ook aan roken, te veel drinken, stress, drugs en nog zoveel om over door te gaan. Dus waarom worden wij mensen met overgewicht overal tussen uit gepikt en wat is er serieus erg aan dat wij graag ons leven willen leiden en er voor strijden dat je bent wie je bent en dat je trots hoort te zijn op wie je bent.

Ik zou de laatste zijn die zegt dat je niet mag of moet afvallen, dat is je eigen keuze. Ik ken vrouwen die met 10 kilo overgewicht zichzelf al waardeloos voelen, nou meid dan moet je lekker ervoor kiezen om af te vallen, als dat is wat je gelukkig maakt en je beter laat voelen dan zou ik je alleen maar aanmoedigen. Vind je die 10 kilo heerlijk op je heupen zitten en heb je er geen last van! girl lekker laten zitten.

Wat mij opvalt en zo komt het veel in de (social) media voor is dat men alleen gelukkig kan zijn met een “gezond” gewicht. Dan gaan mijn haren al overeind staan! Gewicht bepaalt niet je geluk.

Mijn persoonlijke ervaring: Ik leefde mijn leven, volgde mijn dromen, vond liefde, werd moeder, kocht een huis, maakte ruzie en vrienden dat allemaal met 140 tot 160 kilo. Altijd werd er mij gezegd als je te dik bent en je wil afvallen moet je minder eten, automatisch als je dat al vanaf 7 jaar oud te horen krijgt, wil je niet anders en na alle diëten te hebben gevolgd, en mij al schuldig voelen bij 2 boterhammen wilde het afvallen niet meer lukken en at ik steeds minder en werd ik steeds dikker.

Ja ik wilde graag afvallen, ik hoefde niet perse slank te zijn zo ben ik nou eenmaal niet op de wereld gezet (ik ben iemand die oke is met +10 kilo op haar heupen), ben altijd zo geweest, maar die 160 kilo was gewoon te veel voor mij om te dragen, ik voelde me goed met wie ik was maar niet met bepaalde dingen zoals dingen die je niet meer kon doen zoals passen in een vliegtuigstoel.

Uiteindelijk ben ik gaan informeren bij de obesitas kliniek over een Gastric bypass, iets waar ik altijd op tegen was (puur uit angst). De mensen daar hebben mijn ogen geopend. De diëtiste zei echt letterlijk tegen mij :”meid wat hebben mensen jou toch al die jaren wijsgemaakt”. Ik dorst bv niet tegen meer mensen te zeggen dat mijn overgewicht kwam van o.a. te weinig te eten, waardoor alles wat je wel eet wordt opgeslagen, het bekende “ik wordt al dik van water” omdat ik wist dat mensen mij niet geloofd, zag ze al denken JAAAJAAAA…

Na een aantal groepsbijeenkomsten, ben ik geopereerd en heb ik opnieuw moeten leren eten (6x per dag WAAAATTT) ik raakte in paniek, 6x per dag eten, ik voelde mij net een vreet schuur, nog nooit had ik zo vaak en veel gegeten en ik dacht ik kan zo toch niet afvallen. Maar wat bleek ik viel af en wel bijna 50 kilo.

Ik heb hiervoor een maagbandje gehad, kwam aan en werd met vingers gewezen, als ik zei dat ik helemaal niet veel gegeten had, maakte ze mij letterlijk voor leugenaar uit.

Nu ben ik zoveel kilo lichter, de ongemakken waarom ik dit heb gedaan zijn mijn leven uit, fantastisch. Maar verder ben ik nog steeds dezelfde persoon, nog steeds leef ik mijn leven, volg ik mijn dromen, heb ik lief, ben ik nu 2x mama, maak ik ruzie en vrienden.

Ik raakte mijn grootste vetlaag kwijt en zo kwamen mijn onzekerheden naar boven, ik voelde mij lelijker dan ooit, ik was het niet waard, waarom zou iemand mij überhaupt knap vinden of aardig.. Allemaal na dat ik was afgevallen HUH? ja precies.

Maar nu in ene kon ik wel zonder moeite die ene leuke baan krijgen, nu in ene willen mensen wel met je op de foto of met je praten (serieus echt waar).. Ja dat vet brengt nogal wat teweeg, en ik vind het erg, want ik blijf het herhalen ben nog steeds dezelfde..

Punt is als je wil afvallen om je beter te voelen of mooier zeker doen.. Wil je blijven wie je bent zeker zo blijven.  Ja ik maak me te veel druk om wat andere denken en weet ook dat je dat niet moet doen. Iig maak ik me niet meer druk om het feit of iemand mij te dik vind, die kunnen van mij een dikke vinger krijgen. Gewicht definieert ook zeker niet of je mooi of sexy bent. Ik kan blij worden van de hoge strakke benen van de Victoria’s secret modellen maar ik kan soms nog blijer worden van de plus size modellen, die mooie rondingen (wauw!!) F*cking sexy allemaal! het zou gewoon wat meer gemengd moeten zijn omdat zo het leven is niemand is het zelfde en ook niemand kan bepalen wat mooi of lelijk is.

De afgelopen jaren heb ik veel steun gehad van oude en nieuwe vrienden en nieuwe oude vrienden.. Ik wil jullie bedanken voor jullie steun en geloof in mij en dat jullie altijd verder hebben gekeken dan mijn buitenkant, en ook al wil ik jullie nooit geloven dat jullie mij een knapperd vinden, vind ik het heel lief dat jullie het altijd weer zeggen 😉